Bij ons in Velserbroek is een DA drogist. Ze hebben er alles. Hoestdrank, vitamines, Dorapleisters, drop. Ze verkopen er ook optimisme en een blij gevoel. Alhoewel, dat laatste verkopen ze niet. Dat krijgen we gratis bij de kassa. Als ik binnenkom met Joris roept de mevrouw van de drogist al van ver: “Daar is mijn grote vriend!” Joris geeft haar direct een grote glimlach kado. “Hoe is het met mijn knapperd? Wat ga je vooruit! Wat goed dat je naar school mag! Dag lieve Joris!” Joris kijkt haar nog steeds lachend aan. Dan zegt ze tegen mij: “Wat gaat hij vooruit hè? Ik zie hem met de dag vooruit gaan!“ Joris lacht nog steeds en wipt wat in zijn stoel. De andere verkoopster komt er ook bij staan. Deze dame kijkt vertederd naar Joris. “Wil jij een knuffelbeestje?” Ze drukt Joris een knuffelleeuwtje in zijn armpjes. Joris smijt hem direct op de grond. Dat is zijn spelletje van het moment. Speelgoed op de grond smijten. Hij kijkt triomfantelijk. Slim kind! De verkoopster kijkt ook blij. “Hier ook eentje voor je zusje”. “Doe jij het maar lekker allemaal in je eigen tempo, komt vanzelf”. Ik reken mijn spulletjes af en loop de winkel uit. We worden enthousiast uitgezwaaid door inmiddels drie fans. “Daaaaaag”, zegt Joris als we al tien minuten buiten zijn en de DA drogist al ver achter ons ligt. Hij doet het lekker in zijn eigen tempo, komt vanzelf!
